اگر غمش در دل نباشد وای به حال ان دل ...و من تنها در سجاده ی خود نشسته ام به انتظار که تو نگاهت را از من برگیری تا شاید من هم بتوانم با اسودگی از سجاده برخیزم...اما تو همچنان به من می نگری چشمانم پر از نور حضور توست...و دلم که سرشار میشود از غمت حتی لحظه ای...و این زمان است که دل دل می شود...